Can feza  dem

Can feza  dem

Çok oldu şu gözlerim nemleneli
Kalk çay koy da bir demlenelim
Anlatacağım o kadar şey vardı
Kime anlatayım şimdi, ellere mi?

Nasıl anlayacak, sen gibi birisi?
lşık kaynağısın, sen ki bir irisin
Nasıl anlatacak, ben gibi birisi?
Yâr sen benim yüreğimin dilisin

Çıktığım her noktadan inişim
Heyecanımın kısraklara binişi
Sen, hayal dünyama sinişim
Yeniden kendime gelişimsin

Kendimi sokaklardan toplayışım
Beklediğim fırtınanın kopmayışı
Aşımsın; tattıkça tok, mayışır
Yâr evimsin, alevim; korkma ısın

Senin hâlâ mutlu olma şansın varken
Kaç kurtar kendini yâr senin için erken
Altında kaldım, duvarlarımı yıkarken
Bir bardak su bırak başucuma çıkarken

Sen beni bilirsin, ölsem de dönmem
Sözümü yemem, bende ölsen de gömmem
Seninle ne yapacağımı bilmiyorum
Kayboldum ardında, en azından yön ver

Zamanında sevdin beni, şimdi mutlu et
Sevdik ama mutlu olmayı unuttuk hep
İstediğin her şeyi bulur buluştururum
Ama benden bunu isteme; umut bu, tek

Dert çölünde dipsiz su kuyusu
Canım çıktı, çıkmayan huyumsun
Sert görüntünle yüreğin uyumsuz
Canım çekti, çıkıp gelsen huysuzum

Rahat uyu, hakkını ver duygusuzluğun
Sensiz uyuduğumdandır uykusuzluğum
Bir gün bu dert evine uykusuz buyur
Gör bakalım gerçekten duygusuz muyum?

Yeniden sev bakayım, nasıl seviyorsun
Beni sensiz bırakma, seni yolsuz
Ay ışığım sabrımı mı deniyorsun?
Gelme! Zaten görmezden geliyorsun