Sen Beni Ne Diye Doğurdun Anne
Sen Beni Ne Diye Doğurdun Anne
Sen Beni Ne Diye Doğurdun Anne, şiirin ilkesi, insanın üstün bir güzelliği özlemesidir. Bu ilke bir coşkunluk ile, bir ruh taşkınlığın da kendini gösterir. Bu coşkunluk, aklın yoğurduğu gerçeğin dışındadır…
Sen Beni Ne Diye Doğurdun Anne
Benim hiç sevgilim olmadı anne,
Ne bir yuva kurdum,
Ne bir gün şansım güldü…
Öpemeden bir bebeğin gıdısını,
Tükendi gitti çağım…
Bir muhabbet kuşum vardı,
O da yalnızlıktan öldü…
Sen beni hep, göğsünde
Acılarla mı soğurdun anne?
Yoksa, evlat diye,
Koca bir taş mı doğurdun anne?
Eziyet değilim, zahmet değilim,
Musibet hiç değilim;
Bir senin mi balına sinek kondu, söylesene!
Doğurdun da beni,
Ne ile yoğurdun anne?
Benim hiç hayalim olmadı anne…
Ne seni rahat ettirdim,
Ne kendim ettim rahat…
Bir mutluluk fotoğrafı bile çektirmedi bu hayat!
Kaybolmuş bir anahtar kadar
Sahipsizim anne…
Ne omzumda bir dost eli,
Ne saçımda bir şefkat…
Say ki yollardan akan,
Şu faydasız çamurdum anne…
Say ki ıslanmaktım, üşümektim,
Say ki yağmurdum anne!
Bunca yıldır gözyaşını,
Hangi denizlere doldurdun?
Oy ben öleyim,
Sen beni ne diye doğurdun anne?
Kesintisiz Canlı Radyo Dinle adresimiz https://www.radyoece.com/da siz değerli dinleyicilerimizi Radyo Sohbet odalarımıza davet ediyoruz.
SuLtanLarın DinLediği Tek Radyo RAdyoEce
Sen Beni Ne Diye Doğurdun Anne
